|
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
znaczeniowych i stosowanych środków wyrazu; może zawierać wyrazy archaiczne i neologizmy wprowadzone przez twórcę, wyrazy o odcieniach środowiskowych i zwroty idiomatyczne; " style o charakterze społecznym, łączące w sobie cechy stylu naukowego i stylu artystycznego: " styl normatywny (styl norm, przepisów prawnych); " styl administracyjno-urzędowy (styl zarządzeń i obwieszczeń władz); " styl publicystyczno-polityczny (styl gazet i czasopism); " styl propagandowy (styl przemówień, odezw). " styl indywidualny charakterystyczny dla danego autora, zawiera oprócz wyra- zów powszechnie stosowanych zwroty występujące jedynie lub bardzo często w pracach danego autora; podobne jest w jego dziełach stosowanie znaków inter- punkcyjnych, układu tekstu, słownictwo, obrazowanie. Własności gramatyczno-logiczne stylu: 63 O stylach za: Adam T. Troskolański, O twórczości, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1978, strona 297 i następne. 52 " poprawność zgodność wysłowienia z zasadami gramatyki, a szczególności składni; należy unikać powtarzania w jednym zdaniu tych samych wyrazów; " czystość czerpanie wyrazów i zwrotów z ogólnego skarbca językowego, przyję- tego w literaturze narodowej w danym okresie dziejowym, czyli z zasobu współ- czesnej polszczyzny kulturalnej; " trafność wypowiadanie tego i tylko tego co mówiący lub piszący zamierzał wy- powiedzieć; nie należy mieszać wyrazów o podobnym brzmieniu; " dosadność umożliwia szybkie utrafienie w sedno rzeczy, dzięki stosowaniu zwrotów mowy ludowej lub języka zawodowego; " jasność proste, przejrzyste zdania, nie dające powodu do dwuznacznego zrozu- mienia ich treści; można bez trudu uchwycić myśl i zamiar piszącego; " zwięzłość używanie tylko takiej liczby wyrazów, która jest potrzebna do wyra- żenia myśli w sposób zrozumiały; jej przeciwieństwem jest rozwlekłość stylu (długie zdania, zbędne wyrazy, tautologie); " prostota stosowanie do wyrażenia myśli w w słowie i w piśmie jak najprost- szych wyrazów i zwrotów z ogólnego zasobu językowego. Własności estetyczne stylu: " żywość krótkie następujące po sobie zdania, nasuwające coraz to nowe myśli i obrazu; stosowana do opisu szybkich zmian, gwałtownych wydarzeń; " sugestywność połączenie jasności, żywości i spontaniczności wypowiedzi, jako dla oddania intensywności opisywanego przeżycia; " plastyczność zdolność do wywoływania w naszych wyobrazni wrażeń zmysło- wych, najczęściej wizualnych; często posługuje się metaforą, porównaniem; jest przeciwieństwem jest abstrakcyjność stylu (posługiwanie się rzeczownikami ode- rwanymi i czasownikami określającymi stan lub czynności abstrakcyjne oraz przymiotnikami nie wywołującymi wrażeń zmysłowych); " dzwięczność harmonijny dobór i porządkowanie samogłosek i spółgłosek wy- stępujących w pobliskich wyrazach, tak by wybrzmiewanie wyrazów, zwrotów i zdań wywoływało zamierzony przez autora lub wykładowcę cel. Tekst pracy naukowej powinien cechować się poprawnością językową, to jest powi- nien być pozbawiony błędów ortograficznych, fleksyjnych, składniowych. Pozostawienie błędów językowych w tekście pracy naukowej możne czasem spowodować niezrozumienie 53 treści przez czytelnika; może także wzbudzić negatywne reakcje u czytelników, a w szczególności u recenzentów. To co może być cenione w innych formach pracy twórczej literaturze pięknej czy pu- blicystyce to jest duży zasób słów, częste posługiwanie się synonimami, porównaniami, nie jest z kolei cenione w pracach naukowych. Tu liczy się przede wszystkim precyzja w wyraża- niu myśli i wierność terminologii. Styl pisarstwa naukowego64 ma służyć łatwemu przyswojeniu sobie treści tekstu na- ukowego. Cechuje się zdaniami względnie krótkimi i o prostej składni, stosowaniem konkret- nych przykładów na poparcie abstrakcyjnych twierdzeń, objaśnianiem nowych wyrażeń. Autor w pracy naukowej powinien unikać wypowiedzi osobistych i emocjonalnych; sta- rać się przedstawiać treści w sposób bezosobowy. Wyjątkiem jest przedstawianie twierdzeń i poglądów innych autorów, zajmowanie wobec tych twierdzeń stanowiska krytycznego. Sto- suje się wtedy zwroty takie jak na pewno , bez wątpienia , zapewne , prawdopodobnie , być może , przypuszczalnie , wolno wątpić czy jest to dość wątpliwe 65. W tym wy- padku chodzi o to, by wyrażenia i zwroty stylistyczne wyrażające subiektywne stanowisko autora pracy były jak najlepiej przystosowane do stanu obiektywnego uzasadnienia twierdzeń. Nie powinno się także używać pierwszej osoby liczby pojedynczej do opisu podejmo- wanych przez siebie czynności badawczych, ale zastąpić je zwrotem autor wykonał& , stwarzającym przynajmniej pozór stylu rzeczowego. [ Pobierz całość w formacie PDF ] |
Odnośniki
|