|
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
hipokritecon kaj spite la �usteco de cia a�topsio pri la mon- do ne estu tiel mola, tiel sentema& Jes, jes mi devis doni al ci okazon rigardi pli profunde en la vivoturnon, en la homajn korojn!& Mi faris eraron, �ar mi ne devigis cin, ke ci akiru spertojn pri la gento virina, ke ci ekkonu, ke nenio estas tiel �an�ema, nenio tiel perfida, kiel la koro de l virino!& 79 RAKONTOJ eLIBRO Se estus tiel okazinta, certe tio, kio cin trafis, ne surprizus cin kaj ne enpremus al ci la mortigan ilon en la manon& Pardonu, knabo, pardonu al la pentofaranta patro la gra- van, nepardoneblan kulpon �uste eraron! �in ne ka�zis la malbona volo, sed la patra eble anka� infana amo, kiu ne volis kaj ne povis malhelpi kian ajn cian emon. Mi edukis cin viro en la plena senco de l vorto viro �atanta honoron, viro, kies honoro ne estis �imero& Kaj ke la senmezura animdoloro faligis cin anta�tempe en la tombon, ke la trompita amo, la abomena perfido de l mal- fidela edzino& Ne, ne! La� cia karaktero ci ne povis fari ali- maniere. Estante en cia situacio mi sendube farus tion sam- an. Unu premo de risorto de l revolvero kaj en la momento la netolerebla sufero estus finita& Post tiuj �i vortoj li ekrigardis timeme la armilojn pendigi- tajn sur la muro. Poste li aliris al la muro, deprenis la revol- veron, pendantan sub la fotografa�o de l sinjorino en la ori- ta kadro kaj momenton rigardis �in kvaza� relikvon. Lia viza�o vidigas mienon �iam pli doloran. Subite li sin turnis kaj rigardinte al la lito en la malanta�o li diris malla�te kaj mole: Ah la infano infano!& Alpa�inte kun la revolvero en mano al la tablo, li metis �in sur la tablon kaj kvaza� li estus nun rememoriginta sin pri la grava afero, li ekmurmuris: Sed kion faras la kuracisto? Kial li ne venas? La deka jam pasis kaj la kuracisto ne estas ankora� tie �i& Sur lia dolore kuntiri�inta viza�o aperis turmenta nedeci- deco. Fine li decidis. 80 RAKONTOJ eLIBRO Rapide li alpa�is al la pordo dekstre, malfermis �in kaj eni- rinte la malluman koridoron ekfajfis per la fingroj. Revenin- te poste en la �ambron li a�skultis tra la duone malfermita pordo de l koridoro. Post la momento, vidigante malpaciencon, li ektiris forte du fojojn la tenilon de l sonorilo apud la pordo kaj cedinte kelke da pa�oj li denove a�skultis. En la koridoro eksonis malagrabla sono de lada sonorilo. Tuj poste estis a�dataj pa�oj de l nudaj piedoj, malsupreni- rantaj la �tuparon en la koridoron. Post kelke da sekundoj aperis anta� la pordo en la koridoro �irka�e deksesjara knaba�o kun la fizionomio, rememorigan- ta pri la bonkoraj idiotoj. Li havis sole �emizon kaj pantalo- non pendantan sur unu �elko kaj liaj nudaj piedoj levi�adis unu post la alia, kvaza� li starus sur la brulanta karbo. Ci dorma�is, Ki�jo4! brue bonvenis la maljuna viro al- vokinta lin. Ne ne mi ne dorma�is! senkulpigas sin la alparoli- to, penante kovri sian dormemon. Mi ku�is sole& Kaj kun flatema servemo li aldonis: �u vi ordonas ion, sinjoro patro? 5 Mi ordonis ja, ke ci ne ku�i�u anta� la alveno kaj foriro de l kuracisto, intermetis severe la sinjoro patro , sed tuj li de- mandis en la tono pli modera: Kion diris sinjoro doktoro, kiam li alveturos? Duone dormanta Ki�jo, ne povante tuj rememorigi sin pri tio, balbutis rememoreme: 4 Diminutivo de Kiliano . (Rim. de l trad.) 5 �e kelkaj gentoj slavaj la mastro estas nomata sinjoro patro . (Rim. de l trad.) 81 RAKONTOJ eLIBRO Kion diris sinjoro doktoro, sinjoro patro? Nu, eniru! invitas lin la sinjoro patro. Ki�jo lamante timeme eniris kaj malferminte post si la por- don haltis malkura�e anta� �i. Kion diris sinjoro doktoro vi diras, sinjoro patro? ripe- tis palpebrumante la �tipforma kaj �ibi�inta knaba�o, kies in- flamitaj palpebroj ankora� duone fermi�adis, kaj poste aldo- nis decide: Mi ne scias. Mi ne estis ja en la urbo por la sinjoro dok- toro& Ah, mi scias, mi scias! intermetis malpacience la sinjoro patro. Sed ci �eestis, kiam sinjoro Floriano revenis posttag- meze el la urbo kaj rakontis, kiel li sukcesis �e la kuracisto. Mi volas scii, �u li diris, ke la kuracisto alveturos je la deka a� je la dekunua? Je la deka, sinjoro patro! �oje diris Ki�jo, ke li povas servi iom la kolerantan sinjoron patron. Li diris, ke plej poste �ir- ka� la deka li estos �e ni& Sed la deka jam pasis! rimarkigis la sinjoro patro. Ki�jo, rigardinte la� la ekzemplo de l sinjoro patro, sed preska� idiote, la horlo�on, da�rigis: Sinjoro Floriano diris, ke la sinjoro doktoro povas forve- turi el la urbo je la kvina posttagmeze. Kaj �ar oni bezonas kvin horojn por atingi nin per la veturilo, do je la deka tute certe& Mi scias, mi scias! intermetis malpacience la sinjoro pa- tro. Kaj mi sendis jam anta� duonhoro la sinjoron Florianon sur la senarban deklivon al la tri krucoj, por ke li rigardu, �u la doktoro jam alveturas. Sed la sinjoro Floriano longe ne re- 82 RAKONTOJ eLIBRO venas. Kaj tial, li aldonis en la kategoria tono, iru por vidi, kion li faras? Mi? ekbalbutis Ki�jo vidigante subitan konsterni�on. Nu, kiu alia? rimarkigis bonanime la sinjoro patro. Mi ne povas ja foriri de la infano. Kaj krom ni du estas neniu en la domo. [ Pobierz całość w formacie PDF ] |
Odnośniki
|