|
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
spójni. Serce jest mediatorem między naszym ego a duchem. MoŜemy doświadczać Ŝywotności na poziomie czakr niŜszych, fizycznych, a takŜe błogości i twórczego potencjału czakr wyŜszych. Zintegrowana czakra serca jest zrównowaŜona na obu płaszczyznach. To nasz główny ośrodek energetyczny i siedziba naszej duszy. Pęd do szukania miłości oŜywia ludzkość. Doświadczanie miłości, jej wyraŜanie i branie, jest głównym dąŜeniem kaŜdego człowieka. Odkrywamy to, co kochamy robić, a następnie właśnie tym się zajmujemy, po czym dzielimy się radością z innymi. Umiemy akceptować spotkanych w Ŝyciu ludzi i szczerze się o nich troszczyć, nie dając się wciągnąć w ich gry. Zdolność do dawania bez myślenia o tym, co dostaniemy w zamian, oraz przyjmowania z wdzięcznością tego, co ofiarują nam inni, świadczy o tym, Ŝe nasze serce się przebudziło. Miłość to naturalna wylewność serca. Miłość matki do dziecka jest pozbawiona egoizmu – miłość nie ma Ŝadnej innej motywacji poza nią samą. Gdy kochamy ludzi w taki sposób, Ŝe ich szczęście staje się nadrzędną wartością w naszym Ŝyciu, oznacza to, Ŝe nasza czakra serca została obudzona. Przez pryzmat miłości Pierwsze oznaki budzenia się czakry serca są odczuwane jako spływające na nas chwile łaski. W tych ulotnych momentach jesteśmy w wielkiej zgodzie ze sobą i światem. Wszędzie i we wszystkim panuje harmonia i wydaje się, Ŝe nie mamy Ŝadnych zmartwień. Zaczynamy lubić siebie. Rośnie takŜe nasza zdolność do cieszenia się prostymi Ŝyciowymi przyjemnościami, jeśli dolne czakry są zrównowaŜone. Początkowo jedynie z rzadka doświadczamy takiego stanu, w którym jawi nam się świat bez walki o przetrwanie i rywalizacji. W miarę coraz dłuŜszego pozostawania na poziomie czakry serca taki stan staje się dla nas czymś zwyczajnym. Z perspektywy tego ośrodka energii w kaŜdym napotkanym człowieku widzimy swoje odbicie. W naturalny sposób przestajemy walczyć z innymi. Serce pragnie współpracy, a nie rywalizacji. Forsowanie swych racji ściąga nas z powrotem do niŜszych czakr, gdzie panuje konkurencja. Z punktu widzenia czwartej czakry nie ma nic, czego trzeba bronić. Z bezwarunkowej akceptacji Ŝycia i ludzi czerpiemy radość. Jak twierdził zacny Osho: “Radość jest funkcją akceptacji". Przejście z poziomu trzeciej czakry do czwartej to ogromna zmiana jakościowa – następuje całkowita zmiana postawy. W czwartej czakrze porzucamy wszelkie dąŜenie do rywalizacji, poniewaŜ uzyskaliśmy juŜ świadomość, Ŝe kontaktujemy się z ludźmi z potrzeby serca. Prowadzi to wyłącznie do współpracy. Towarzyszy jej poczucie obfitości i pewność, Ŝe wystarczy wszystkiego dla wszystkich. Budzi się w nas współczucie. Rozumiemy, Ŝe dobro innych jest równie waŜne, jesteśmy bowiem tu razem, powiązani ze sobą. Postrzeganiu świata poprzez serce towarzyszy wielki spokój i wyciszenie. Harmonia jest normą, a nie rzadkością, jak to się działo w poprzednich czakrach. Teraz, gdy w pierwszych trzech czakrach nastąpi jakieś zakłócenie harmonii, łatwo nam to naprawić i przywrócić równowagę, poniewaŜ znaleźliśmy się juŜ na naszej ścieŜce Ŝycia. Wiemy, Ŝe Ŝycie zrównowaŜone daje duŜo więcej radości niŜ niezrównowaŜone i to nas motywuje do utrzymywania równowagi. Coraz mniej uwagi poświęcamy sprawom, które nas z niej wytrącają, skupiamy się na dąŜeniu do doświadczania radości. Jak zawsze, wydarzenia są dziełem energii. Jeśli zatem coraz więcej czasu spędzamy w stanie harmonii, przyciągamy do siebie kolejne harmonijne sytuacje. Radość jest naturalną konsekwencją patrzenia na Ŝycie przez pryzmat czwartej czakry. Promieniujący od nas spokój i radość wzbudza podobny stan u innych. Przyciągamy do siebie coraz więcej ludzi. Im więcej czerpiemy z uniwersalnego źródła, tym więcej czasu ludzie chcą z nami spędzać, a my mamy im coraz więcej do dania. Energia kosmiczna płynie przez nas i moŜemy ją wysyłać do innych. Gdy jednak zapomnimy o czerpaniu z duchowego źródła, a nadal będziemy z siebie duŜo dawać, szybko się wypalimy. Pomimo równowagi w trzech pierwszych czakrach poczujemy zmęczenie. Choć obudziliśmy czakrę serca, zapomnieliśmy o źródle, które jest niewyczerpalne. Gdy jesteśmy połączeni ze źródłem, moŜemy odnawiać nasze siły. Kiedy ogarnia nas zmęczenie, udajmy się w plener, upajajmy się pięknem przyrody i poczujmy je w sobie. Pamiętajmy o tym, Ŝe jeśli chcemy dawać, musimy wiedzieć, jak odnawiać siły. Źródło jednostkowe wyczerpuje się, uniwersalne nie. Co jest dla nas takim źródłem, inspiracją? Odnajdźmy je i połączmy się z nim. [ Pobierz całość w formacie PDF ] |
Odnośniki
|