|
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
hipokritecon kaj spite la ¸usteco de cia aûtopsio pri la mon- do ne estu tiel mola, tiel sentema& Jes, jes mi devis doni al ci okazon rigardi pli profunde en la vivoturnon, en la homajn korojn!& Mi faris eraron, çar mi ne devigis cin, ke ci akiru spertojn pri la gento virina, ke ci ekkonu, ke nenio estas tiel ÿan¸ema, nenio tiel perfida, kiel la koro de l virino!& 79 RAKONTOJ eLIBRO Se estus tiel okazinta, certe tio, kio cin trafis, ne surprizus cin kaj ne enpremus al ci la mortigan ilon en la manon& Pardonu, knabo, pardonu al la pentofaranta patro la gra- van, nepardoneblan kulpon ¸uste eraron! ¯in ne kaûzis la malbona volo, sed la patra eble ankaû infana amo, kiu ne volis kaj ne povis malhelpi kian ajn cian emon. Mi edukis cin viro en la plena senco de l vorto viro ÿatanta honoron, viro, kies honoro ne estis Ûimero& Kaj ke la senmezura animdoloro faligis cin antaûtempe en la tombon, ke la trompita amo, la abomena perfido de l mal- fidela edzino& Ne, ne! Laû cia karaktero ci ne povis fari ali- maniere. Estante en cia situacio mi sendube farus tion sam- an. Unu premo de risorto de l revolvero kaj en la momento la netolerebla sufero estus finita& Post tiuj çi vortoj li ekrigardis timeme la armilojn pendigi- tajn sur la muro. Poste li aliris al la muro, deprenis la revol- veron, pendantan sub la fotografaîo de l sinjorino en la ori- ta kadro kaj momenton rigardis ¸in kvazaû relikvon. Lia viza¸o vidigas mienon çiam pli doloran. Subite li sin turnis kaj rigardinte al la lito en la malantaûo li diris mallaûte kaj mole: Ah la infano infano!& Alpaÿinte kun la revolvero en mano al la tablo, li metis ¸in sur la tablon kaj kvazaû li estus nun rememoriginta sin pri la grava afero, li ekmurmuris: Sed kion faras la kuracisto? Kial li ne venas? La deka jam pasis kaj la kuracisto ne estas ankoraû tie çi& Sur lia dolore kuntiri¸inta viza¸o aperis turmenta nedeci- deco. Fine li decidis. 80 RAKONTOJ eLIBRO Rapide li alpaÿis al la pordo dekstre, malfermis ¸in kaj eni- rinte la malluman koridoron ekfajfis per la fingroj. Revenin- te poste en la çambron li aûskultis tra la duone malfermita pordo de l koridoro. Post la momento, vidigante malpaciencon, li ektiris forte du fojojn la tenilon de l sonorilo apud la pordo kaj cedinte kelke da paÿoj li denove aûskultis. En la koridoro eksonis malagrabla sono de lada sonorilo. Tuj poste estis aûdataj paÿoj de l nudaj piedoj, malsupreni- rantaj la ÿtuparon en la koridoron. Post kelke da sekundoj aperis antaû la pordo en la koridoro çirkaûe deksesjara knabaço kun la fizionomio, rememorigan- ta pri la bonkoraj idiotoj. Li havis sole çemizon kaj pantalo- non pendantan sur unu ÿelko kaj liaj nudaj piedoj levi¸adis unu post la alia, kvazaû li starus sur la brulanta karbo. Ci dormaçis, Kiçjo4! brue bonvenis la maljuna viro al- vokinta lin. Ne ne mi ne dormaçis! senkulpigas sin la alparoli- to, penante kovri sian dormemon. Mi kuÿis sole& Kaj kun flatema servemo li aldonis: Çu vi ordonas ion, sinjoro patro? 5 Mi ordonis ja, ke ci ne kuÿi¸u antaû la alveno kaj foriro de l kuracisto, intermetis severe la sinjoro patro , sed tuj li de- mandis en la tono pli modera: Kion diris sinjoro doktoro, kiam li alveturos? Duone dormanta Kiçjo, ne povante tuj rememorigi sin pri tio, balbutis rememoreme: 4 Diminutivo de Kiliano . (Rim. de l trad.) 5 Çe kelkaj gentoj slavaj la mastro estas nomata sinjoro patro . (Rim. de l trad.) 81 RAKONTOJ eLIBRO Kion diris sinjoro doktoro, sinjoro patro? Nu, eniru! invitas lin la sinjoro patro. Kiçjo lamante timeme eniris kaj malferminte post si la por- don haltis malkura¸e antaû ¸i. Kion diris sinjoro doktoro vi diras, sinjoro patro? ripe- tis palpebrumante la ÿtipforma kaj ¸ibi¸inta knabaço, kies in- flamitaj palpebroj ankoraû duone fermi¸adis, kaj poste aldo- nis decide: Mi ne scias. Mi ne estis ja en la urbo por la sinjoro dok- toro& Ah, mi scias, mi scias! intermetis malpacience la sinjoro patro. Sed ci çeestis, kiam sinjoro Floriano revenis posttag- meze el la urbo kaj rakontis, kiel li sukcesis çe la kuracisto. Mi volas scii, çu li diris, ke la kuracisto alveturos je la deka aû je la dekunua? Je la deka, sinjoro patro! ¸oje diris Kiçjo, ke li povas servi iom la kolerantan sinjoron patron. Li diris, ke plej poste çir- kaû la deka li estos çe ni& Sed la deka jam pasis! rimarkigis la sinjoro patro. Kiçjo, rigardinte laû la ekzemplo de l sinjoro patro, sed preskaû idiote, la horlo¸on, daûrigis: Sinjoro Floriano diris, ke la sinjoro doktoro povas forve- turi el la urbo je la kvina posttagmeze. Kaj çar oni bezonas kvin horojn por atingi nin per la veturilo, do je la deka tute certe& Mi scias, mi scias! intermetis malpacience la sinjoro pa- tro. Kaj mi sendis jam antaû duonhoro la sinjoron Florianon sur la senarban deklivon al la tri krucoj, por ke li rigardu, çu la doktoro jam alveturas. Sed la sinjoro Floriano longe ne re- 82 RAKONTOJ eLIBRO venas. Kaj tial, li aldonis en la kategoria tono, iru por vidi, kion li faras? Mi? ekbalbutis Kiçjo vidigante subitan konsterni¸on. Nu, kiu alia? rimarkigis bonanime la sinjoro patro. Mi ne povas ja foriri de la infano. Kaj krom ni du estas neniu en la domo. [ Pobierz caÅ‚ość w formacie PDF ] |
Odnośniki
|